Biografia Krzysztofa Kamila Baczyńskiego jest typową dla pokolenia Kolumbów.Ur. w 1921 r. w Warszawie.Zaraz po zdaniu egzaminu maturalnego wybucha II Wojna Światowa. Studiuje na tajnej polonistyce UW.Zostaje działaczem konspiracyjnym AK.W 1942r. bierze ślub z Barbarą Drapczyńską.Ginie 4 sierpnia 1944 w 4 dniu powstania warszawskiego.Jego żona także zostaje ranna , i umiera 1 września.
Baczyński pisząc o sobie pokazywał los całej rzeszy swych rówieśników,całego pokolenia Kolumbów , na których wojna odcisnęła straszne piętno.Wojna zabrała im młodość , odebrała dojrzałość i przyniosła śmierć.W jego twórczości przejawia się motyw miłości(zawsze do Barbary) oraz wojny , która jest zawsze światem odwróconym , jest ostateczną zagładą (apokalipsa spełniona).Twórczość często dedykowana jest matce.W jego poezji bardzo często podmiot liryczny występuje jako my – chodzi więc tu o całe pokolenie.Jest one skazane na unicestwienie – katastrofizm generacyjny.Przyjmuje jednak los , staje odważnie do walki z wrogiem w obronie ojczyzny.
Cechy pokolenia to:
-niewinne dzieciństwo – okres sielankowy , spokojny.Jest to jednak świat który bezpowrotnie zginął , zmiotła go z powierzchni ziemi wojna
-wojna wymusiła na nich określone postawy i zachowania – walki o ojczyznę
-czują świadomość historycznej konieczności , ale wiedzą iż są jeszcze niedojżali , że są stworzeni nie do zabijania i niszczenia , ale miłości i tworzenia.Pod maską odwagi czują przecież ból i strach przed śmiercią
-są pokoleniem straconym , czeka ich śmierć i zagłada
-wojna wywarła na nich ogromne piętno , zmieniła ich bezpowrotnie , odwróciła kodeks moralny
Pokolenie II – jest to utwór – wizerunek pokolenia Kolumbów.Widzimy tu na początku wizję przyrody i natury(bogaty urodzaj , owoce) , lecz świat ten zostaje zburzony przez wojnę. Wojna tworzy człowieka na miarę czasów-jest on zły , o wilczej twarzy.Podmiot liryczny pojawia się tu jako głos pokolenia – my.Mówi on nas nauczono… – wojna zmieniła ich zasady moralne.Nie ma litości , miłości , sumienia , serca.Trzeba zapomnieć , i przyjąć te nowe normy , by nie umrzeć.Jest to obraz kondycji psychicznej , któremu wojna narzuciła nowy dekalog.Jest to więc świat odwróconych wartości.Pokolenie jest ofiarą.Wojna wywołuje koszmary , nie dające zasnąć po nocach.We śnie wciąż przywoływane są koszmary wojny. Podmiot liryczny zastanawia się też , jaka czeka ich przyszłość.Miesza się tu tragedia z nadzieją.Zastanawia się , jak ocenią ich przyszłe pokolenia , czy ich czyny nie ulegną zapomnieniu , gdyż podmiot liryczny nie chce umierać bezimiennie.
Z głową na karabinie – sielankowy opis dzieciństwa podmiotu lirycznego.Jest ono kolorowe,szczęśliwe.Wojna to krąg , który powoli się zaciska.Podmiot liryczny jest niedojrzały , ale musi przyjąć wyzwanie historii.Ma świadomość tego , że zginie.
Westchnienie – Podmiot liryczny wspomina beztroskie i spokojne dzieciństwo.Jednak dojrzewa on już w dramatycznych okolicznościach.Przeczuwa przyszłość i wie , że w rzeczywistości przyjdzie mu umrzeć.
Ten czas- opisuje czas , w jakim przyszło żyć pokoleniu Kolumbów.Jest to czas mroczny , odwrócony.Podmiot liryczny jest przedstawicielem całego pokolenia(mówi o nas) , któremu przyszło zmierzyć się z okrutną rzeczywistością.Podmiot liryczny jest jednak także indywidualną jednostką(wiersz rozpoczyna się apostrofą do kobiety – dramatyczne połączenie miłości i wojny , uczuciu trudno jest przetrwać tak straszny okres).Rzeczywistość wojny jest przerażająca , pełna grozy , utrzymana w klimacie katastrofizmu i apokalipsy.Świat pełen jest brutalności , śmierci i krwi..Brak jest nadziei na przyszłość – podmiot liryczny stoi na skrzyżowaniu dróg , ale żadna z nich nie jest dobra.Czuje ,że śmierć nadchodzi.