„Bogurodzica” jest najstarszą pieśnią religijną, pierwszym hymnem polskim, śpiewana na ważnych uroczystościach np. wojnach.
1. HIPOTEZY DOTYCZĄCE POCHODZENIA, CZASU I AUTORSTWA „BOGURODZICY”
a) Pochodzenie
– tereny Wielkopolski ze względu na przegłos
– tereny Małopolski ze względu na mazurzenie
– pieśń czeska, która przybyła z dwoma zakonnikami (Cyrylem i Metodym)
b) Czas
– okres X w. ze względu na zakonników czeskich
– okres XIII w. ze względu na największa ilość zjawisk fonetycznych
– okres XV w. ze względu na fakt, iż była śpiewana w bitwie pod Grunwaldem
c) Autorstwo
– św. Wojciech
– uczniowie św. Wojciecha
– czescy autorzy, pisarze
2. ANALIZA LITERACKA. INTERPRETACJA
Pieśń rozpoczyna się apostrofą do Maryi i jej opisem. Podmiot zwraca się do Niej z prośbą o wysłuchanie modlitwy, odpuszczenie grzechów, wstawiennictwo. Druga strofa to zwrot do Jana Chrzciciela z prośbą o chrzest. Trzecia to prośba o pokój na świecie i szczęście w niebie.
3. ŚRODKI ARTYSTYCZNE
– intonacja zdaniowa
– apostrofa
– rymy żeńskie, parzyste, wewnętrzne
– antyteza
– refren („Panie zmiłuj się”)
4. ZJAWISKA FONETYCZNE
-przegłos (np. zwolena)
– palatalizacja (np. Krzciciel)
– archaizmy (np. jąż, jegoż, przebyt)