– Dzieło rozpoczyna się inwokazją ( rozbudowana apostrofa= zwrot bezpośredni),
– Epos podzielony jest na pieśni,
– Wersyfikacja : epos- utwor pisany hektorytmem, czyli rytm wiersza wyznaczony jest przez 6 stóp – zestrojów akcentowych,
– Eposy Homera przeznaczone były do głośnej recytacji, ponieważ i one same wywodzą się z tradycji ustnej i są one zbiorem historii przekazywanych wlasnie ta drogą. W Iliadzie dominuje tematyka batalistyczna (wojenna) – wojna Trojańska, natomiast Odyseja opowiada o przygodach Odysa,
– Narratorem w tym utworze jest sam autor który jest wszechwiedzący i stara się zachować dystans do sytuacji, postaci i obiektywnie patrzeć na dane zdarzenia, ma ona charakter eposu fantastycznego,
– Bohaterowie często bywają wyidealizowani, wykreowani ponad miare ludzką,
– Dzieło to opwowiada o wydarzeniach legendarnych które toczą się na dwóch płaszczyznach (dwuplaszczyznowosć akcji – paraleizm),
– fabułę tworzą dwa równoległe ciągi wydarzeń: równocześnie z ludzmi działają bogowie. Płaszczyzny te przeplatają się ze sobą, a bogowie mogą ingerować w życie na ziemii,
– Losy bohaterów przedstawiane są na tle wydarzeń historycznych (społecznych, politycznych),
– o przebiegu akcji decyduje Bogini przeznaczenia Mojra ( później nazywana fatum, los),
– kompozycja eposu ma charakter epizodyczny ( poszczególne pieśni stanowią zamknięte całości fabularne),
– eposy homeryckie słyną z rozbudowanych opisów, pełnią funkcję zatrzymującą, opóźniającą akcję (retardacja),