– Dzieło rozpoczyna się inwokazją ( rozbudowana apostrofa= zwrot bezpośredni),

– Epos podzielony jest na pieśni,

– Wersyfikacja : epos- utwor pisany hektorytmem, czyli rytm wiersza wyznaczony jest przez 6 stóp – zestrojów akcentowych,

– Eposy Homera przeznaczone były do głośnej recytacji, ponieważ i one same wywodzą się z tradycji ustnej i są one zbiorem historii przekazywanych wlasnie ta drogą. W Iliadzie dominuje tematyka batalistyczna (wojenna) – wojna Trojańska, natomiast Odyseja opowiada o przygodach Odysa,

– Narratorem w tym utworze jest sam autor który jest wszechwiedzący i stara się zachować dystans do sytuacji, postaci i obiektywnie patrzeć na dane zdarzenia, ma ona charakter eposu fantastycznego,

– Bohaterowie często bywają wyidealizowani, wykreowani ponad miare ludzką,

– Dzieło to opwowiada o wydarzeniach legendarnych które toczą się na dwóch płaszczyznach (dwuplaszczyznowosć akcji – paraleizm),

– fabułę tworzą dwa równoległe ciągi wydarzeń: równocześnie z ludzmi działają bogowie. Płaszczyzny te przeplatają się ze sobą, a bogowie mogą ingerować w życie na ziemii,

– Losy bohaterów przedstawiane są na tle wydarzeń historycznych (społecznych, politycznych),

– o przebiegu akcji decyduje Bogini przeznaczenia Mojra ( później nazywana fatum, los),

– kompozycja eposu ma charakter epizodyczny ( poszczególne pieśni stanowią zamknięte całości fabularne),

– eposy homeryckie słyną z rozbudowanych opisów, pełnią funkcję zatrzymującą, opóźniającą akcję (retardacja),